Çocukta Kötü Söz Vurdumduymazlığı

Ebeveynin çocuklar üzerinde en çok dertlendiği konulardan biri de kötü söz alışkanlığıdır. Günümüzde neredeyse çerez yerine kulanılan kem sözler tabir-i diğerle çocukların ağzında sakız gibi. 

İnsanın şe'ni insan olmaktır. İnsaniyet makamının aurası olan ahlaki çeper toplumun ayakta kalabilmesi adına ehem arzeder. Fıtri çeperin yırtılması insanlık makamının apoletini de aşağıya çeker. Beşeriyetin ali mertebesinden sufli söz ve eylemin icrası fıtraten tenakuzu barındırır. Bu çerçevede insanlığın ayakta kalabilmesinde sütun olabilecek bir hususun içtimai hayatta niçin sağlıklı işlemediği idrakten uzak sayılmaktadır.

Dış uyarıcalıların çok olduğu bir zaman diliminde çocuk gelişim dönemlerine muhatap olan bugünün aileleri tek başına yeterli olamamaktadır. Zira çocuk için öğrenilen şeylerin niteliği değil duyulanların popülaritesi pekiştireç yapmaktadır. 

Aile içinde kullanılmayan kelimeleri çocuğundan duyan ebeveynlerin dramı az değildir. Burada dikkat edilecek husus çocuğundan işittikleri kötü sözleri kişilikte etiket haline getirmeme formasyonudur. Aile ilk etapta çocuğunun ağzından çıkan kötü söze karşı kayıtsız kaldığında yanlış davranışını sıradanlaşarak kalıcı olmasına neden olur. Aile aşırı tepki verdiğinde ise çocuk, kullandığı kem sözlerin kötü olduğunu idrak edeceğine ebeveyni öfkelendiren bir davranış algısına sebep olur. Bu sürecin sonunda da kötü söz kullanımı çocuk için pekiştireç olur. Burada eylem olarak çocuğa kullandığı kötü söz ve fiilerin niçin yanlış olduğu ve insan olmanın hukuku özellikle izah edilebilmelidir. Yoksa çocuk en küçük bir kötü sözün bile yanlışlığını idrak edemeden çevresine duygusal şiddet uygulayabilir. 

Günümüz ailelerinin bile sıradanlaştırdığı kem sözler farkında olmadan gelecek neslin zihniyetini karartabilir. Toplumun erezyona uğradığı bu hususta azami hassasiyet her cihetten  gösterilebilmelidir. Zira toplum içinde zehir niteliğini taşıyan kötü söz serpintisi tüm insanlığın hayatiyetine bulaşabilir.